Patron – opiekun, ojciec duchowy… Parafrazując słowa pięknego wiersza Karola Wojtyły
o Ojczyźnie, powiedzieć można: Patron – „kiedy myślę, wówczas wyrażam się i zakorzeniam”. Czy szkoła może istnieć bez patrona? Zapewne tak. Wtedy jednak taka szkoła jest jak człowiek bez nazwiska, niezakorzenione drzewo… Tak przecież jak nazwisko konkretnego człowieka zakotwicza go w pamięci rodowej, określa jego tożsamość, tak również patron łączy „wczoraj” i „dziś”, stanowi źródło inspiracji, refleksji etycznej i działań wychowawczych.
Jako społeczność szkolne długo pozostawaliśmy bez patrona. Przełom nastąpił w chwili choroby i śmierci Ojca Świętego. Zrodziła się wówczas myśl, aby to właśnie Jan Paweł II – moralny i duchowy przewodnik świata chrześcijańskiego – wyznaczył naszą tożsamość. Zapragnęliśmy, aby Ten, który w szczególny sposób umiłował młodzież, stał się naszym Nauczycielem.
14 kwietnia 2005r. Rada Pedagogiczna Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Inoworocławiu – po zapoznaniu się z wynikami referendum przeprowadzonego wśród uczniów, rodziców i nauczycieli – podjęła uchwałę o nadaniu Szkole imienia Jana Pawła II.
Z radością przyjęliśmy wiadomość, że nasza decyzja spotkała się z aprobatą Kurii Metropolitarnej w Gnieźnie.
Mamy świadomość, że to nadzwyczajne wyzwanie i zobowiązanie! (…)
Nasz Patron wielokrotnie powtarzał, że w młodych ludziach jest olbrzymi potencjał dobra
i twórczych możliwości. Wiedział, że świat potrzebuje entuzjazmu młodych, tej pierwotnej radości życia… Skromnie i paradoksalnie zaznaczał:„To wcale nie jest tak,że Papież prowadzi młodych z jednego krańca globu ziemskiego na drugi. To oni go prowadzą…”
Mówił: „Moi drodzy przyjaciele! Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od Was nie wymagali.”
tekst: S. Zaporska-Zaręba, T. Olejniczak (frag)